xxx

Wiem co jest słowo -
chętnie bym do końca życia
żadnego nie wymówił.
Wiem co są drzwi -
chętnie bym do końca życia
żadnych nie otworzył.
Wiem co jest walka
chętnie bym do końca życia
w żadnej nie zwyciężył.

Nostalgia

Strasznie mi tęskno
do świata który wymyślam
i datuję wstecznie węglem c14.
Do nigdy nie przeżytego
dokładam odpowiedni patos,
a teraźniejszość mnożę przez stałą N
i dopiero wtedy wychodzą mi fakty.
Pieczołowicie zbieram pamiątki
i będę tworzyć do nich historie
i zbuduję życiorys,
który komuś kiedyś opowiem.
Bardzo subiektywną historię.

mapa

jeszcze raz rozkładam mapę na podłodze
czerwone żyłki pokrywają obszary
nieczynnych już od lat uzdrowisk
pustynnieje ta mapa
ciemnoherbacianymi plamami wypełnia się
choć jeszcze pachnie deszczem
pamiętasz jak razem nad nią pochylaliśmy się?
te miękko brzmiące, bóg wie co obiecujące nazwy?
linią jaśniejszą zaznaczone stanowiska dzikich róż?
a na północy skalne ogrody, największe w wolnym świecie?
a pod każdą skałą skarb?
latarka dogasała i sen przychodził szybko
z łańcuchem górskim i siecią rzek pod poduszką

magiczny piec

w mój piec uwikłane słońce
palącego złota pozostawia znak

100 metrów sześciennych żywej tkanki
tętni rubinowym światłem

z ogromnej śluzy wali spieniona krew
5 4 3 2 1 0 SKACZEMY?

wino

postawiłem przed sobą kieliszek czerwonego wina
siedzę, trochę piszę, trochę czytam, a trochę nasłuchuję
chciałbym, aby ta magiczna chwila trwała jak najdłużej
zanim nie dotknę kieliszka ustami
gram na zwłokę, zagaduję
nie dopuszczam do siebie złych myśli
nie frustruję się
rytualnie, spokojnie
kontempluję czysty stół
nie puszczę nawet płyty
jeszcze trochę
jeszcze chwilę
zanim zacznę pić
zanim zwalę się pod stół

13 sierp

Milan Ohnisko, z czeskiego


xxx

wczoraj umarłem
dziś już znowu
siedzę w pracy

zawsze przeczuwałem
że to tak będzie

że umrę
i gówno się stanie

12 sierp c.d

wiersz Jana Skacela, (org. czeski)


Powrót
Powrót Gdzie Do której ziemi
do którego miasta do którego mieszkania

Kto doradzi ci jeśli zabłądzisz
na pozdrowienie odpowie i uśmiechnie się - kto
łaskawie wskaże ci którą wybrać drogę
powie jak daleko jest ziemia niczyja

I pójdziesz dzień i cała noc i sto dni
lata to będzie trwać przejdziesz tysiąc rzek
i nie dojdziesz i nie wrócisz się nigdy
to ktoś całkiem inny przyszedł z powrotem

po schodach wbiegł i przy starych drzwiach
domu w którym kiedyś dawno był
na chwilę stanął z głębi nabrał tchu
i niecierpliwie w próżnię zadzwonił

12 sierp

Dwa wiersze Vita Janoty, z czeskiego

xxx

Jest ciche popołudnie
cienie się nie poruszą
wiatr śpi skulony
gdzieś między drzewami

A nasze żywoty
źdźbła nachylone
już nigdy nie będą
jak kiedyś

Kosmonauci

Czasem wydaje mi się
kiedy kluczę z koszykiem
między regałami w supermarkecie
że już jakiś czas
żyjemy w przyszłości
No jasne mówiła moja żona
lecimy na Marsa
chyba tak to jest

Żermanki - Domaslavice c.d.

Musimy przez to przejść

na granicy ośrodków fala załamuje się
na granicy załamania fala przynosi
słony zapach muszli i wodorostów
najpierw jest to ledwie wyczuwalny
puls oddziału intensywnej terapii
potem rytmicznie:
łyżeczka, szklaneczka, spacerek

wszystko jedno i tak

wejdziemy w końcu

z jednej

bądź z drugiej strony

w rytm oceanu


na brzegu jeziora

mam tak
że interesuje mnie
podziemna część rośliny
muł głęboko na dnie
stare wybroczyny

w ciepły okład
wchodzę z pamięcią
zapachu palonego zęba
by wygrzać w wymarzonych warunkach
reumatyczny ból

xxx

bez cynizmu oglądać kości partyzantów
i tabliczkę na miejscowym kościele

bez znużenia podziwiać gładkie łydki
na festiwalu przaśnych muzykantów

wypić cały dzban białej naiwności
ukrywając starcze dłonie
w kieszeniach modnych spodni

Żermanki - Domaslavice

Różnica

kochanka musi być czasem jak brzęcząca miedź
przyjaciel musi być jak szczere złoto
kochanka trzyma nogę w imadle i łaskocze
przyjaciel w ostatniej chwili umyka obławie

Mała Stacja
Jan Skacel , z czeskiego

Są krainy, gdzie dzieci jeszcze machają pociągom.
Zawsześmy troszkę smutni
na małych stacjach,
gdzie nikt nie czeka.

Naraz mamy białą duszę z bzu,
Naraz jest w nas zbyt wiele z człowieka.


Nocleg

kwatera poniżej oczekiwań
ciepłej wody brak
ślady na kubkach
lepki kuchenny blat
wymięta pościel
i zatkane rury
w mojej głowie

uciekam na wiatr i deszcz
w mojej głowie szumi

xxx

ucieleśnienie tego w konkretnych oczach
budzi tęsknotę i strach
nosi tabliczkę:
nie zbliżaj się!
bo nie umiesz mnie spotkać
prawdziwie
ani w pełni poczuć
oczy są zaledwie naczyniem
więcej związane z tym
niźli z ciałem

wędruje więc po świecie
i czasem gdzieś wniknie
nie patrz wtedy prosto
na zegarek

Theology

Wiersz Teda Hughes, zrobiłem go tak:

Teologia

Nie, wąż nie
Kusił Ewy jabłkiem.
Wszystko to jest po prostu
Wypaczaniem faktów.

Adam zjadł jabłko.
Ewa zjadła Adama.
Wąż zjadł Ewę.
Oto są ciemne trzewia.

Wąż tymczasem,
Odsypia w Ogrodzie posiłek-
Śmiejąc się gdy słyszy
Jękliwe nawoływania Boga.

przyjdź do mnie senność

nie po piwie w upale
nie z głową w piekarniku
lub na dnie stawu rybnego
chodzi o senność odkupioną
strażaka po udanej akcji
mężczyzny z pożółkłymi palcami
pachnącego smarem
ręki stolarza po
wyheblowaniu ostatniej
deski

svatebni cesta

Jeszcze coś z J. Seiferta z tomiku: Svatebni Cesta.
Ostatnio za dużo gram z przyjaciółmi w squasha.
Interpretacja własna.


"Na twarzy lekki żal
głęboki w sercu śmiech"

LAWN-TENNIS

Zapomnijcie o swych czarnych myślach
i ciężkim sercu!
Wspomnijcie biały lawn-tennis
i lekkie gumowe piłki.

O stare gitary i mandoliny!
Martwa jest historia i błędni rycerze.
Posłuchajcie łkającej struny rakiet
w wiklinowych fotelach.

stara waza

Jeździec, pędząc nie zwraca uwagi na pejzaż - ten nie interesuje starożytnego artysty. Mityczne wydarzenie w wyobrażonym krajobrazie zobaczymy dopiero we Włoszech. Zła energia z pomiędzy pośladków przenosi się na konia i uchodzi w ziemię wraz z tętnieniem kopyt podczas galopu. Gniew kończy się , kiedy bohater dopada mityczną bestię i ścina jej głowę. Pasmo nieszczęść kulminuje w ekstazie-lęku-szczęściu. Burza i nawałnica przy skłonie upalnego i parnego dnia dadzą nam podobny dreszcz. Ponieważ niebo posiada ogromne pośladki.

babski las

gdy do przemyślenia
urokliwe i niepodzielne jądro matecznika
gdy do przemilczenia
jałowca, brusznicy i kąkoli cierpki smak
gdy do przechowania
zielnik od wiosny do późnej jesieni zbierany
gdy do przebrodzenia
ciemne, ciepłe, oddychające trzęsawisko

ty oczywiście się rozbierasz
zamiast się lepiej przyodziać ze względu
na kleszcze
na meszki
na ukąszenia...

po łzach

w czubku wysokiego smreku
wyzbyty błysku i marzenia
wcale nie w drugim człowieku
poszukuję ukojenia

bez troski o rozwój i przyczyny
jak konar przez sztorm długo miotany
opadam w spokojne głębiny
lecz już nie w żadne oceany

dorosłość

więcej prawdy
trafny dowcip
namiętna noc
śmiech i łzy
po alkoholu

psychologia spostrzegania

figura i tło, tło i figura
więc dupek kreutz
lub landszaft wyblakły

POŚLUBNA DROGA

Gdyby nie było tych głupich pocałunków
nie jeździlibyśmy w poślubne drogi.
Ale jeśli nie byłoby poślubnych dróg
po cóż by nam były Wagons lits?

Dworcowych dźwięków wieczny strach
ach, Wagon lits, wagony poślubne.
To szczęście małżeńskie jest jak kruche szkło,
miodowy miesiąc skończy się.

Ma Droga, widzisz w oknach góry Alp,
otwórzmy okno woniom na oścież,
oto cukier śnieżyczek, lilii miękki śnieg
za Wagons lits jest wagon restaurant.

Ach, Wagons restaurants, wagony poślubne,
być wiecznie ich gościem no i śnić
nad kruchą zastawą o szczęściu małżeńskim.
Uwaga szkło! Uwaga nie przewróć!

I jeszcze jeden dzień i jeszcze jedną noc,
dwie piękne noce i dwa piękne dni.
Gdzie mój rozkład jazdy, ta księga poetycka,
o, jakże są piękne moje wagony!

O Wagons restaurants i Wagons lits
O drogo poślubna !


Kupiłem tomik wierszy Jaroslava Seiferta z 1925 roku
wierszyki wg mnie proste i ładne, więc spróbowałem jeden przełożyć (ten powyżej).